<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">Albüm: The Human Fear Süre:&nbsp;35 dakika Plak şirketi: Domino Recording Company Yayın tarihi: 10 Ocak 2025</blockquote>Franz Ferdinand’ın solisti Alex Kapranos, zamanın ruhuna uygun bir isme sahip altıncı albümleri<a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/album/7LbR1L8thzNldHceu3tj1a?si=7f84f26861194891" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">&nbsp;The Human Fear</a>’ı şu sözlerle duyurdu:<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">"Eğer müzik yapacaksanız kimliğinizden uzaklaşmanın ya da kim olduğunuzdan utanmanın bir anlamı yok."</blockquote>İskoç grup, 2004’teki ilk albümü Franz Ferdinand’la kült statüsüne ulaşıp sonrasında da yaptıkları müzikle Kapranos’un dediği gibi yeniliklere hep direndi, hiçbir zaman trendleri takip etmedi ya da şarkılarında çizgilerinin dışında kalan farklı türleri denemedi.Philippe Zdar’ın yapımcılığını üstlendiği ve çok da ses getirmeyen bir önceki albüm <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/track/1by2yZWXqeTs4SRlBDsGov?si=1c6a072126ff43e1" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Always Ascending</a>’in üzerinden 7 yıl geçti. Gruptan birçok isim ayrıldı ve yola sadece Alex Kapranos ile Bob Hardy devam etti. Neşeli ama retro, nadiren içe dönük ve dans odaklı şarkılarının çizgisi tüm üye değişimlerine rağmen hiç değişmedi.<img src="https://images.aposto.com/2025/0/1/1737383492572.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.01" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Kapranos liderliğindeki grup, geçen hafta yeni üyeleri ile korku temasının etrafında gezinen, şarkı sözlerinde de günümüzdeki duygusal çatışmaları, geceleri bizi ayakta tutan şeyleri ve korku senaryolarını ele alan 11 parçalık The Human Fear’ı dinleyicisine sundu. Kapranos çalışma hakkında şu açıklamayı yaptı:<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">“Bu albümü yapmak şimdiye kadar yaşadığım en olumlu deneyimlerden biriydi. Korku size hayatta olduğunuzu hatırlatır. Sanırım hepimiz bir biçimde korkunun bizde yarattığı duygulara da bağımlıyız. Korkuya nasıl tepki verdiğimiz, nasıl bir insan olduğumuzu da gösterir. Bu albümde de insanın duygularını korkular üzerinden arayan birçok şarkı var.”</blockquote><h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Kaygı ve sosyal izolasyon üzerine şarkılar</h2>Doğruyu söylemek gerekirse Franz Ferdinand, 20 yıl önceki enerjisine sahip değil. Bu da doğal olarak şarkı sözlerine yansıyor ve çok daha olgun cümleler kurmalarına neden oluyor. Kaygı, sosyal izolasyon, ilişkiler gibi konulardan bahsediyorlar. Albüm, <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/track/1TNdQw9rHynqZ6wur56bpr?si=8c5d7243d2384b37" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Audacious</a> ile açılıyor ve grup üyeleri adeta müzikteki başlangıç noktalarına geri dönüyor. Şarkıdaki korolar ise az da olsa Queen’den esinlenmelere sahip.<img src="https://images.aposto.com/2025/0/1/1737383871697.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.25" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/track/3l3llSCdeGCrmirUFn1a06?si=1b0c2e1e82664568" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Everydaydreamer</a> art rock sound’unda bir şarkı. Sözlerinde hayatın sonunu düşündürürken hayaller bitse bile umudun sona ermeyeceğini çıtlatarak kim olduğumuzu hatırlamamızı sağlıyorlar. Nakaratı basit ama uzun süre akılda kalıcı bir parça.<a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/track/7hRqRm3dBsGa0a1GHtnnqs?si=aa39db757eb44fcd" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">The Doctor</a> ise tam anlamıyla bir synth pop patlaması. Grup, dinleyicisine adeta 2015’te Sparks’la yaptığı işbirliği FFS’yi hatırlatıyor. Parça aynı zamanda Alex Kapranos’un çocukken kronik astımı yüzünden hastanelerde geçen günlerine göndermelerde de bulunuyor. Kapranos, bu süreci şöyle anlatıyor:<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">"Hastanelerde uzun zaman geçirdim. Kapıdan ilk girdiğimde panikler, günler geçtikçe rahatlardım. Bu yüzden taburcu olma zamanı geldiğinde, ‘Belki hâlâ biraz hırıltı vardır ve birkaç gün daha kalmam gerekiyordur’ diye düşündüğümü çok net hatırlıyorum. Kurumlar, içinde vakit geçirdikçe size bu hissi verir."</blockquote><h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Köşeli olmayı reddediyorlar</h2>Sözlerinde albümün ismini barından <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/track/5aE5l3VnjWDNpTFGd4pRO5?si=fd00de91e36a4eff" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Hooked</a>’da Justin Timberlake’in SexyBack şarkısının girişini işitiyoruz. Bu tesadüfen mi yoksa bilinçli bir tercih mi, merak ediyorum. Albümün neredeyse her şarkısında başka bir sanatçının ya da eski parçalarının tanıdık bir izi var.<a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/track/7MEq9ql3Pt3FU0cjp6yJLA?si=d5715512eced40ad" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Night Or Day</a> grubu çıktıkları günden beri takip eden hayranlarının listelerine ekleyeceği bir şarkı. Piyano baladı eşliğinde başlayan <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/track/72stNZ3yAvq6saDuPMBXgy?si=5bc169dbee0e4050" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Tell Me I Should Stay</a>, yavaş yavaş dramatikleşmeyi bırakıp ilerleyen dakikalarda progresif bir hâl alıyor. Alex Kapranos, dokunaklı şekilde bir ayrılıktan bahsederken teatral vokal tekniği ile dinleyicisini eğlendirmeyi de biliyor.&nbsp;Western bir tona sahip <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/track/54ZgZ7K3oecmdSach4WQOG?si=fef94a84ad074ee6" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Cats</a>’teki şu sözler dikkat çekici:<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">“You love no one and everyone at the same time.”</blockquote>Bu ifade adeta albümün genel mottosunu açık ediyor: Uzunçalar net bir sonuca ulaşmıyor, köşeli olmayı reddediyor, yalpalayan ritimleri ve basit kafiyeleriyle sıcak konulara kısacık dokunup hemen geri çekiliyor. Grup, hayranlarını hayal kırıklığına uğratmaktan da şaşırtmaktan da imtina ediyor. Bu anlaşılabilir ve kabul edilebilir bir durum ancak şarkılar sıralandıkça biraz sıkıcı olabiliyor.<img src="https://images.aposto.com/2025/0/1/1737383664670.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="0.80" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/track/4jTluKc51PMlxfnSDGd5K5?si=22cfe0d6b0234a96" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Black Eyelashes</a>’in müziğinde Yunan rebetikosunun etkileri hissediliyor. Kapranos bu parçayla adeta Yunan atalarını anıyor. Grup, yüksek enerjisini albümün kapanış şarkısı <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/intl-tr/track/0maz1wdoQFqMmsoAKeLdTS?si=82414d7e6fb44c1e" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">The Birds</a>’te son kez gösteriyor. Şarkının sözleri albümün başlığına da göz kırpıyor; korkunun üstesinden gelmekle değil, onu yolculuğun bir parçası olarak kabul etmekle ilgili olduğundan bahsediyor.<h2 dir="ltr" fr-original-style="" style="margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">Eski hayranlar için yapılmış bir albüm</h2>Franz Ferdinand, bu albümde de müziğindeki alıştığımız havayı asla kaybetmiyor. Her şey 2000’lerdeki gibi ama o dönemin müziği zaman zaman can sıktığından başka yollara sapmaya çalışmışlar. Post punk’ın Fontaines DC, Idles, Yard Act gibi gruplarla yeniden parladığı bu dönemde bu türle anılmak istemediklerini adeta üzerine basa basa söylemişler. Zaten Alex Kapranos, verdiği röportajlarda bu türün maço tarzından itinayla uzak durduğunu söylüyor ve geçmişteki "kızları dans ettirecek müzikler yapmak istiyoruz" sözlerine de açıklık getiriyor:<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(224, 101, 53); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">"Bir tarafta sakallarına dokunup başını sallayan, yerde bağdaş kurarak oturan adamlar için post rock müzik vardı diğer tarafta ise post-Britpop’u da kapsayan fazlasıyla maskülen, erkek dergisi tarzı özgüveni... Biz bunlarla asla ama asla bağ kuramadık."</blockquote>The Human Fear dans özünü korurken yeni alanları keşfediyor ve varoluşsal bir dokunuş sunan sözleriyle karmaşık temalara el atıyor. Kapranos ve arkadaşları insanın korkuya verdiği tepkiyi müzikle kavramsallaştırıyor. Sanki bu bakış açısı ile yeni nesle değil artık orta yaş ya da üzeri olan eski hayranlarına sesleniyor. Hâlâ 2000’ler indie pop ve rock dinleme özleminiz varsa eğer, bu albüm size göre!

Duende

"The Human Fear" dans özünü korurken yeni alanları keşfediyor ve varoluşsal bir dokunuş sunan sözleriyle karmaşık temalara el atıyor. Kapranos ve arkadaşları insanın korkuya verdiği tepkiyi müzikle kavramsallaştırıyor. Sanki bu bakış açısı ile yeni nesle değil artık orta yaş ya da üzeri olan eski hayranlarına sesleniyor.

Franz Ferdinand'dan eski hayranlara yeni albüm: The Human Fear

Albüm:&nbsp;Cat Power, Cat Power Sings Dylan: The 1966 Royal Albert Hall ConcertSüre:&nbsp;1 saat 15 dakika&nbsp;Plak şirketi:&nbsp;Domino Recording CompanyYayın tarihi:&nbsp;10 Kasım 20231995’te çıkardığı ilk albümü <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/3ShbWtXth9ZL0HoCpXOdV0?si=Y5s3SfIeTEy98p5fmpv6Xg&nd=1&dlsi=cca3315e6c754890" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Dear Sir’den</a> beri alternatif müzik sahnesinin kahramanlarından olan Chan Marshall ya da bilinen adıyla Cat Power, kendisinden sonra gelen kadın şarkı yazarlarına ilham vermeye devam ediyor. Cover parçalarıyla bir dönemin sanatçılarını bambaşka bir kuşağa tanıtan Cat Power’ın ilham kaynağı ise Bob Dylan. Röportajlarında anlattığına göre iki kez biraraya gelme şansını yakaladığı Dylan’la Paris’teki konserinden önce tanışacağını öğrendiğinde onun için daha sonra <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/track/0rpYUpT7Qqm6zebDrq8sxs?si=74f56b1d41b3463a&nd=1&dlsi=66fc01e3ac644a66" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Song to Bobby</a> şarkısına dönüşecek bir şiir bile yazmıştı. Ancak Dylan’a kaydı ilettikten sonra geri dönüş alamamıştı. Bu şarkı 2008’de çıkan <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/4bg645KAAKGJKBYLSPxD5u?si=JKbsbcBTQ7mbxB3IcwrIog&nd=1&dlsi=37614d72c4b64fbd" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Jukebox</a> albümünde yer alıyor.&nbsp;Cat Power ise yıllar sonra çıkardığı yeni albümü <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/album/4OnjUMJXgFC6lG8JHOrwuu?si=JY0RExtYSzCMwx9rPvqwQw&nd=1&dlsi=f9eafb97f0454870" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Cat Power Sings Dylan: The 1966 Royal Albert Hall Concert</a> ile Bob Dylan’a bir kez daha saygı duruşunda bulunuyor. <img src="https://images.aposto.com/2023/10/1/1700483114331.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.00" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Müzik tarihini değiştiren&nbsp;o konser anıHikayenin başına dönelim... Bob Dylan, kariyerinin, hatta belki de hayatının en zor anlarından birini 1966’da yaşadı. Mayıs 1966’da Manchester Free Trade Hall’de verdiği, ancak kaçak kaydının üzerine yanlış etiket yapıştırıldığı için “Royal Albert Hall Konseri” olarak bilinen konserde… O sırada 25 yaşında olan Dylan’ın performansının tam ortasında akustikten elektrik gitara geçmesi, seyircinin öfkesiyle karşılaşmıştı. Ateşli country müzik savunucuları, country’den rock and roll’a bu geçişi ayaklarını yere vurarak protesto etmiş ve Dylan’ı yuhalayarak salonu terk etmişlerdi.&nbsp;Dylan’ın rock’ı müziğine dahil etmesi, country’e saygısızlık olarak algılandı ve müziğin saflığını bozduğu görüşü hâkim oldu. Konserin 1998’de ortaya çıkan kaçak kaydı, bugün rock tarihinin en önemli anlarından biri olarak kabul ediliyor. Cat Power, o gün Dylan’ın neden yuhalandığını şöyle anlatıyordu: “Sadakatle bağlı oldukları bir müzik vardı ve sonra biri geldi; rock and roll’u dokunulmaz bir alana soktu. Bu da müzik tarihinin gidişatını değiştirerek şu an bildiğimiz dünyayı şekillendirdi.”1966’daki sırada çaldı,&nbsp;bu kez yuhalamalar olmadanCat Power, 2022’de Dylan’ın efsanevi konserini bu kez Royal Albert Hall’de yeniden canlandırarak çok sevdiği sanatçıya bir saygı duruşunda bulundu. Bir yıl sonra ise 15 şarkıdan oluşan konseri Cat Power Sings Dylan: The 1966 Royal Albert Hall Concert albümünde yayınladı. Orijinal konserdeki yuhalamalar ve gerilim olmadan bu albüm, Dylan’ın müziğine bir övgü niteliğinde.Cat Power’ın vokallerinin kusursuzluğu, neredeyse her şarkıda hissediliyor. Cat Power, Dylan’ın kıvrımlı ve vurgulu vokallerini kendine has şekilde taklit ederken özgün bir müzik dili de ortaya çıkarıyor. Zaten bu onun alamet-i farikası… Cover çalışmalarına kendi şarkılarına gösterdiği özenle yaklaşması, onu benzersiz kılan özelliklerinden biri.&nbsp;Cat Power, şarkıları Dylan’la aynı sırada ve 1966’daki düzenlemelerden sapmadan çalıyor. Aynen Dylan gibi gitar ve mızıkadan oluşan akustik bir setle albümü açıyor. Aralarında <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/track/2oz1pt2QiFe7tMOXH2nZGC?si=0310d7607cce47a2&nd=1&dlsi=ef0a2e1b2a9b4f15" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Visions of Johanna</a>, <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/track/0GF3EHGpbwag4kNzu02c0s?si=c40e6785893c49a3&nd=1&dlsi=3a07986e0a8b449d" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Desolation Row</a> ve <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/track/5kauFHofxRx2neoAfyq7zU?si=ba894c7dff784fee&nd=1&dlsi=7a40b6dd3ee34cd8" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Mr. Tambourine Man</a> gibi eşsiz klasikler de var. Akustik set, kısmen şarkıların konusu ve kısmen de Cat Power’ın dokunaklı vokalleriyle dinleyicinin gizli bir hüzün dalgasına kapılmasına neden oluyor.&nbsp;İkinci sette Cat Power grubuyla sahneye dönüyor ve Dylan’ın müzik ruhunu daha özgün bir şekilde ortaya koyuyor. <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/track/2xjz5racRdcQr1umkTpYpX?si=d05e9d24e0fe4c6f&nd=1&dlsi=0cb701fcdaa94d66" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Just Like Tom Thumb’s Blues</a>, <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/track/1Ok7ZWjfrp0eJP49KqWVlr?si=359be97e2dd34863&nd=1&dlsi=8bfcaa53f47e4813" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Ballad of a Thin Man'in</a> ardından kapanışı tıpkı Dylan’ın yaptığı gibi şimdiye kadar yazılmış en iyi rock şarkılarından biri olan <a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/track/4AQfbH1XRLr35bsRSGjUBK?si=6e73bd146d884a5e&nd=1&dlsi=d940cb4a86f445b7" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">Like a Rolling Stone</a> ile yapıyor. Şarkılara ve canlı aranjmanlara sadık kalarak, orijinal konserden yıllar sonra Dylan’ın dehasına ve müziğinin güzelliğine ışık tutarken, kendi izlerini de bırakıyor.<img src="https://images.aposto.com/2023/10/1/1700483283918.jpeg" style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="1.50" width="550" fr-original-style="display: block; float: none; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Bob’a âşık&nbsp;genç bir kızCat Power, bu gösteriyi neden yeniden canlandırdığını şu sözlerle anlatıyor: “Geçen yıl BBC 6’te cover kayıtlarımdan oluşan 5 farklı single dönüşümlü olarak yayınlandı. Ardından menajerim beni aradı ve 5 Kasım’da Londra’da bir konserimiz olduğunu söyledi. Orada sadece Dylan’ın o konserdeki şarkılarını çalmak istediğimi belirttim. Sonra aramızda bir sessizlik oldu. Londra’ya ilk gittiğimde 23 yaşındaydım ve Hyde Park’ın tam karşısında küçük bir otelde kalıyordum. Sağa döndüm Royal Albert Hall’u ilk kez o zaman görmüştüm. Bob Dylan’a âşık olduğumu, onun bir sigara almak için kulis kapısını açtığını, benim ‘Sound check’i izleyebilir miyim’ diye sorduğumu, onunla evli olduğumu ve tüm bu aptalca şeyleri hayal etmiştim. Bu fantezim aklıma geldi. Ve Bob’un bu konserini yeniden çalmak istediğimi bir kez daha fark ettim. Bob hâlâ burada ve müziğiyle dünyayı dolaşıyor. Peki, neden o buradayken ona muhteşem bir saygı duruşunda bulunmuyoruz?”Hiç şüphe yok ki başka bir sanatçının eserini yeniden canlı olarak çalarak ele almak, yeniden yorumlamak için de bu kadar büyük bir aşk gerekir. Cat Power, bu şarkılarla şimdi dünya turnesinde. Bob Dylan gibi giyinerek kendi sesiyle müzik tarihinin bu efsanevi konserini yeniden canlandırıyor... Müziğin ne kadar zamansız olduğunu bir kez daha hatırlatıyor.

Domino Recording Company ile ilgili hikayeler